سفرنامه هند. شهر چهارم آگرا

ساعت 5 صبح از رانتامبور به سمت آگرا حركت كرديم. بعد از گذشت 5 ساعت نرسيده به شهر آگرا ، به شهر متروكه فاتح پور سيكري رسيديم. اين مكان در گذشته محل زندگي پادشاه و تعداد زيادي از مردم بود و باز هم روي بلندي ساخته شده بود كه از اون مكان مي تونستيم مناظر زيبايي را ببينيم. دوباره به سمت آگرا حركت كرديم و مستقيما به تاج محل رفتيم. بزرگترين بناي عشقي جهان . كه يكي از عجايب هفتگانه جهان است و همه از سنگ مرمر درست شده و حتي نقش و نگارهاي گلها هيچ كدوم نقاشي نيستند بلكه سنگها رو به صورت گلهاي زيبا تراش دادند. اين مكان براي هندي ها خيلي مقدسه و از نظر امنيتي هم به شدت حفاظت مي شه. همه به احترام اين بنا كه آرامگاه ارجمند بگم يا ممتاز محل است ، كفش ها را در مي آورند. تاريخچه اش را اينطور گفتند كه در سال ۱۶۳۱ ميلادی ، شاه جهان ( یکی از پادشاهان هند)، به همراه همسرش ممتاز محل ( ارجمند بگم ) كه ايراني بوده به شهر آگرا رسیدند و ملكه هنگام به دنیا آوردن آخرین فرزندش، در سن ۳۹ سالگی ، از دنیا رفت. شاه جهان به واسطه علاقه شدیدی که به او داشت ، برای آنکه یاد او هیچ گاه از خاطر جهانیان نرود، تصمیم به ساختن بنائی عظیم در محل یکی از باغهای زیبای شهر در کنار رودخانه آگرا گرفت.این کار توسط ۲۰ هزار کارگر حدود 20 سال طول كشيد و از هنرمندان ایرانی و ترك و عرب كمك گرفته شد . از اونجا كه شاه و ملكه هردو مسلمان بودند در حاشيه بنا سوره قران توسط خطاط شيرازي نوشته شده است. درضمن شاه جهان مي خواست يك بناي ديگر شبيه تاج محل اما به رنگ مشكي هم بنا كند ولي پسرش او را دستگير كرد و در يكي از كاخها تبعيد كرد و اجازه اين كار را به او نداد. احتمالا به اين دليل بوده كه شاه جهان از اداره كشور غافل شده بود و فقط به فكر درست كردن اين بنا و هزينه كردن بوده است. بهرحال اين آرامگاه بعد از گذشت اين همه سال هنوز بسيار زيبا و باشكوه و در عين حال بيانگر عشق شديد شوهر به همسر است كه ما خيلي تحت تاثير قرار گرفتيم. از بودن در اين مكان خسته نمي شديم ولي گرماي 40 درجه بدجوري اذيت مي كرد و ما هنوز هتل نرفته بوديم . قبل از هتل ما رو به ديدن قلعه سرخ آگرا بردند كه اين مكان هم زيبا و ديدني بود و در يكي از اين قصرها شاه جهان پير زنداني شده بود و تا آخر عمرش از دور مي تونست تاج محل عزيزش را ببيند . خلاصه به هتل جي پي پالاس رفتيم و بعد تور ليدرمون پيشنهاد تماشاي يك نماش موزيكال با رقص هندي را داد كه داستان شاه جهان و ممتاز محل توسط بازيگران و رقصنده هاي باليود اجرا مي شد. هزينه اين تئاترنفري 1500 روپيه بود و من شك داشتم كه خوشمون بياد يا نه . ولي بهرحال آخرين شب ما در هند و شهر آگرا بود و فردا بايد به سمت دهلي حركت مي كرديم . پس تصميم گرفتيم كه براي ديدن نمايش كه اسمش تاج بود اعلام آمادگي كنيم. اين نمايش به طور همزمان براي 8 زبان ترجمه مي شد و مي تونستيم با گوشي هايي كه بهمون مي دهند دوبله فارسي را بشنويم. البته فارسي با لهجه هندي با لغتهاي قديمي و سنگين كه خيلي بانمك و خنده دار بود. خوب اول نمايش كه شاه جهان و ممتاز محل عشقولانه در مي كردند همش رقص هاي گروهي و آواز شاد داشتند ، ولي بعد كه ملكه از دنيا رفت و شاه عاشق پيشه ديوانه شد و بقيه ماجرا ... با آه و ناله اش اشك منو در آورد . در مجموع نمايش جالبي بود و بزرگترين ماكت تاج محل را هم نشون دادند كه مي شد باهاش عكس گرفت.
اين سفر ما خيلي خيلي فشرده بود و تمام وقايع بالا در يك روز اتفاق افتاد و آخر شب ما خسته و كوفته رسيديم به هتل و دوباره ساعت رو گذاشتيم براي ساعت 7 صبح فردا كه بريم صبحانه و خريد صنايع دستي و حركت به سوي دهلي.
آگرا شهر زيبايي بود و از دهلي و جيپور تميزتر بود . علتش رو نمي دونم ولي احساس بهتري نسبت بهش داشتيم . حيف كه فقط يك شب اونجا بوديم . غذا هاش رو هم بيشتر دوست داشتم و تجربه پيتزا هات هم كه عالي بود.
سفر هند با وجود سختي هاي اتوبوس سواري بين شهريش و آلودگي شهرها كه چشم را اذيت مي كنه ، اونقدر برامون جذاب و هيجان انگيز بود كه باورم نمي شه در 7 روز اين همه چيزاي جديد ديدم و شنيدم و تجربه كردم . دنياي متفاوتي كه كاملا بي نظير بود و اصلا قابل تصور هم نبود. ديگه الان فيلم هاي هندي نمي تونه منو گول بزنه نه طبيعتش واقعيه نه هنرپيشه هاش آدمهاي عادي هستند . اونطور كه يكي از راهنما هاي هندي بهمون گفت بيشتر فيلم ها در كشمير و مالزي و سنگاپور فيلمبرداري مي شه و هنرپيشه هاي زيبا مال نواحي كشمير هستند و بعضي شون دورگه هستند . آدمهاي هندي كه ما ديديم اصلا زيبا نبودند و اصلا شبيه هنر پيشه هاشون هم نبودند . يكي از هندي ها گفت كه دختر هاي ايراني به نظر ما خيلي زيباتر هستند و همشون انگار هنرپيشه هستند. ( يكم از خودمون تعريف كنم كه قدر خودمون را بيشتر بدونيم) . در ضمن هندي ها خيلي آدمهاي مهربون و رويايي هستند و ما ايراني ها رو خيلي تحويل مي گيرند و شايد باورتون نشه چندين بار پيش اومد كه يه آقايي مي اومد و از ما در خواست مي كرد كه با خانوده اش عكس يادگاري بگيريم . البته ما هم استقبال مي كرديم . دقيقا نمي دونم چي ما براشون جالب بود ، به نظرم لباسها و ساريهاي اونا قشنگ و زيبا بودن ، ما با يه تي شرت و شلوار جين چه جذابيتي براشون داشتيم؟
مسير بازگشت از آگرا به دهلي خيلي خسته كننده بود و در نهايت ما تصادف كرديم و اتوبوس ما به يك ماشين زد كه يك ساعت و نيم هم سر اين جريان معطل شديم . بالاخره ساعت 10 شب رسيديم به دهلي و مك دونالد شام خورديم و بعد هم فرودگاه . و آخيش رسيديم خونه...

بهرحال بعد از گذشت يك هفته ما هنوز تحت تاثير اين سفر هستيم و چند بار خواب ديدم كه دوباره اونجا هستم و دارم از مكان هاي مختلف بازديد مي كنم و عكس مي گيرم. راستش اين وضعيت من خيلي خوبه و از افسردگي اسفند ماه فاصله گرفتم و گوش شيطون كر از كابوس هاي شبانه هم خبري نيست. امسال خيلي خوب شروع شد بايد خيلي خوب هم ادامه پيدا كنه تا تموم شه....